Na Wawelu go nie ma

Z wikipedii

Pragnąc wzmocnić system obronny państwa, król założył 15 marca  1765 Szkołę Rycerską, która w swym założeniu miała być elitarną uczelnią wojskową, kształcącą przyszłe kadry dla armii Rzeczypospolitej. Sam został szefem Korpusu Kadetów tej placówki.

Stanisław August przeznaczył na ten cel 1,5 miliona zł z własnej kiesy, później na utrzymanie jej złożył 600 000 zł rocznie (200 000 złotych polskich ze szkatuły królewskiej i 400 000 ze skarbu Rzeczypospolitej). Pozwoliło to na wychowanie w ciągu roku 200 kadetów. Oddał też na użytek Szkoły Rycerskiej swój Pałac Kazimierzowski w Warszawie.

W 1765 władca podjął próbę wzmocnienia miast, powołując we wszystkich województwach Komisje Dobrego Porządku. Zajęły się one uporządkowaniem praw własności na terenach miejskich, rewindykując bezprawnie zagarniętą własność magistratów. Zlikwidowały też wiele jurydyk magnackich, a poprzez usprawnienie zbierania podatków miejskich miasta zyskały nowe fundusze, przeznaczane teraz m.in. na wybrukowanie ulic.

Wypełniając artykuł 45 swoich zobowiązań podpisanych w pacta conventa, Stanisław August rozpoczął przeprowadzanie reformy monetarnej. Powołana przez króla komisja mennicza zajęła się projektem wprowadzenia nowych stóp monetarnych. Jeszcze w 1765 otwarto zamknięte w Rzeczypospolitej od trzech pokoleń mennice. 10 lutego 1766 podskarbi wielki koronny Teodor Wessel wydał uniwersał o monecie, mocą którego wprowadzał nową stopę złotego. Z grzywny kolońskiej miano odtąd wybijać 80 złotych, a złoty dzielił się na 4 grosze srebrne lub 30 miedzianych. Talar równy był 6 złotym, a dukat 16,75 złotego. Z obiegu wycofano wszystkie monety obce, a także tzw. efraimiki – bite stemplami Augusta III w Saksonii przez okupacyjne wojska pruskie.

W marcu 1765 król wraz z Ignacym Krasickim i Franciszkiem Bohomolcem założył tygodnik Monitor. Artykuły w nim zamieszczone traktowały m.in. o potrzebie poprawy doli chłopskiej i tolerancji religijnej.


Projekt równouprawnienia innowierców był na tyle rewolucyjnym zerwaniem z tradycją ustrojową Rzeczypospolitej, że na sejmie Czaplica przestał go popierać nawet obóz Familii Czartoryskich. Odtąd osamotniony Stanisław August mógł liczyć jedynie na wsparcie rosyjskie.

Dla poparcia równouprawnienia innowierców, zwanych również dysydentami (co zresztą było tylko pretekstem dla nietolerancyjnej prawosławnej Katarzyny II), wkroczył czterdziestotysięczny korpus wojsk rosyjskich. Pod jego ochroną Nikołaj Repnin zawiązał 20 marca 1767 dwie konfederacje innowiercze: konfederację słucką dla Litwy i konfederację toruńską dla Korony. Poseł rosyjski powołał też do życia w czerwcu w Radomiu ogólnokrajową konfederację radomską w obronie zagrożonego katolicyzmu oraz szlacheckich wolności[6], przeciwko "Ciołkowi", jak zwali króla jego przeciwnicy. Wsparły ją wydatnie Prusy, pragnące umniejszenia wpływów i siły Rosji.

Repnin wykorzystał niezadowolenie konserwatywnej szlachty katolickiej, umiejętnie kierując jego ostrze przeciwko osobie króla, dodatkowo tym samym szachując Poniatowskiego i zmuszając do wypełnienia woli Katarzyny II.

Zawiązany pod węzłem konfederacji radomskiej tzw. Sejm Repninowski w Warszawie zajął się rewizją reform przeprowadzonych przez sejm konwokacyjny w 1764. Kością niezgody pozostała nadal sprawa równouprawnienia innowierców, popierana przez Poniatowskiego.

Repnin postanowił sterroryzować posłów, porywając 14 października przywódców konfederacji radomskiej: biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka, biskupa kijowskiego Józefa Andrzeja Załuskiego, hetmana polnego koronnego Wacława Rzewuskiego i jego syna Seweryna. Rola Stanisława Augusta w tych wydarzeniach do dzisiaj pozostaje niejasna. Współcześni oskarżali go, że sam doniósł Repninowi o przygotowaniach czynionych przez spiskowców[7]. Porwanie to wywarło spodziewany skutek na posłach. 24 lutego 1768  Rzeczpospolita podpisała z Rosją Traktat wieczystej przyjaźni, mocą którego stawała się protektoratem rosyjskim. Katarzyna II gwarantowała ze swojej strony nienaruszalność granic i ustroju wewnętrznego tego państwa.

26 lutego uchwalono prawa kardynalne (m.in. liberum veto, wolną elekcję, prawo wypowiadania posłuszeństwa królowi, wyłączne prawo szlachty do sprawowania urzędów, całkowitą władzę szlachty nad chłopami) wraz z nienaruszalnym prawem równouprawnienia dysydentów. Uchwała przyczyniła się do utrwalenia starego porządku ustrojowego (z wyjątkiem stosunku do innowierców), którego gwarantem stała się Rosja. Skomplikowało to znacznie szansę szerszych reform ustroju[8].

Kim Kolwiek napisał:

Janek on podpisał akt abdykacji i tym samym zezwolił carycy na 3 rozbiór polski ... on przystapił do targowicy ...

Dlatego nie zasluguje nawet na to,zeby go nazywac Polakiem.
Zdradzil kraj w chwili zagrozenia zewnetrznego.


KOnf - wiem,ze go tam nie ma.
I slusznie.

Ostatnio edytowany przez Janek (2010-04-18 11:06:03)

co miał zrobić? nie wiem Co ja bym zrobiła? Nie podpisała nawet kosztem smierci nie uległabym być królem to nie tylko prawa ale takze i obowiązki a śmierć za ojczyznę to największy dowód patriotyzmu ...
Co z tego ze rozwijał szkolnictwo w Polsce gdy politykę prowadził ku zagłądzie zresztą nie zrobił absolutnie nic w kierunku postawienia się.
no i piep*ł Katarzynę to chyba mówi samo za siebie...
Powinienm zginać jak ona nóż sprężynowy w kiblu i w dupsko i amen śmierć z rozkoszy jak by nie patrzył..

Konf mamy się zlać

znaczy sie  nasze ciala maja stac sie jednoscia?? No no, nie sadzilem ze janek zacheci mnie do romansu wiosennego

Co do mnie, owszem, mnie bardziej od idei interesuje przyczyna i skutek...

Ja trochę inaczej
Niezły król ale nie na czasy w których żył, no niestety nie był z niego wojownik, chciał coś, ale sam nie wiedział co raz był po jednej stronie następnie po drugiej, ale w historii sztuki zapisał się pozytywnie, tylko co to znaczyło dla obywateli? Nic.
Fantastycznie sprawdził by się jako władca w czasach prosperity państwa polskiego, a tak przyszło mu zgasić światło.

No tak data bardzo ważna, ale wiesz to miał być taki polski rodzaj demokracji, wszystkim wydawało się że jest to takie fajne.